ഇത്രനാളിത്രനാള്ഞാന്
നിന്നോര്മ്മയില്
അന്യയായ്ത്തീര്ന്നിരുന്നോ?
എത്രമേലാശകള് മൊട്ടിട്ടുനിന്നപ്പോള്
അന്ത്യമാം വിടചൊല്ലിയോ?
അന്നു നീകണ്ടതാമെന്മുഖം
എന്നുംഓര്ത്തിരുന്നോ?
അകലെയെങ്ങോ ഒരുനിഴലായ്മാഞ്ഞു
കാണാതെയുള്വലിഞ്ഞൂ...
വേര്പെടാനാവാത്ത മനസ്സുമായ്വീണ്ടും
വെറുതെ തപമിരുന്നൂ
നീ...
മരണമായ് മാറിയ നേരവും നിന്നുടെ,
മനതാരില്മറഞ്ഞിരുന്നോ?
ഞാന്....,
എന്റെ ഓര്മ്മയാല്, കണ് നിറഞ്ഞോ?
ശ്രീദേവിനായര്.
Thursday, September 23, 2010
Wednesday, September 15, 2010
ചിത്രം
മാനം കറുത്തു മിഴിനീരണിഞ്ഞു,
മനമാകെ നീറിപ്പുക പടര്ന്നൂ.
മനസ്സാക്ഷിമരവിച്ചമറനീക്കിനീ,വീണ്ടും,
മറക്കുടചൂടിതേങ്ങിനിന്നു.
മൂകമാംരാഗമോ,മൌനമാംഗീതമോ?
മറുവാക്കുരയ്ക്കാത്ത ശോകങ്ങളോ?
മായ്ക്കുവാനാകാത്ത മൂകമാം ഭാഷയില്
മിഴിനീരണിഞ്ഞൊളിച്ചുനിന്നു.
കണ്ണുനീര്ചാലിച്ചെഴുതിയ വര്ണ്ണങ്ങള്
നിന് ശോകഭാവത്തിന് തീവ്രതയായ്
എന് രൂപഭാവങ്ങള് അതിലാകെനിറയുന്നു,
എന്നെ വിളിക്കുന്നു പ്രണയാര്ദ്രമായ്.
ശ്രീദേവിനായര്.
മനമാകെ നീറിപ്പുക പടര്ന്നൂ.
മനസ്സാക്ഷിമരവിച്ചമറനീക്കിനീ,വീണ്ടും,
മറക്കുടചൂടിതേങ്ങിനിന്നു.
മൂകമാംരാഗമോ,മൌനമാംഗീതമോ?
മറുവാക്കുരയ്ക്കാത്ത ശോകങ്ങളോ?
മായ്ക്കുവാനാകാത്ത മൂകമാം ഭാഷയില്
മിഴിനീരണിഞ്ഞൊളിച്ചുനിന്നു.
കണ്ണുനീര്ചാലിച്ചെഴുതിയ വര്ണ്ണങ്ങള്
നിന് ശോകഭാവത്തിന് തീവ്രതയായ്
എന് രൂപഭാവങ്ങള് അതിലാകെനിറയുന്നു,
എന്നെ വിളിക്കുന്നു പ്രണയാര്ദ്രമായ്.
ശ്രീദേവിനായര്.
Subscribe to:
Posts (Atom)