Monday, April 30, 2012

പ്രണയം




മൌനം കൊണ്ടുഞാന്‍ നിന്റെ സ്മാരകം പണിഞ്ഞു,
കണ്ണുനീരാലതില്‍ പിന്നെ ചായം പടര്‍ത്തി.
കാതോര്‍ത്തിരുന്നു നിന്‍ സ്വരരാഗങ്ങള്‍  ,
കാറ്റിനോടു കെഞ്ചി ഒരു വിരഹാഗ്നിയായ്.

ചുടുനിശ്വാസങ്ങളെന്‍ ചുണ്ടില്‍ പുകഞ്ഞു,
അതിനുള്‍ചൂടില്‍ നിന്നെഞാനാവാഹിച്ചു.
നെടുവീര്‍പ്പുകളെന്നിലാഞ്ഞു വീശി,
പിന്നെ ഞാനെന്ന സങ്കല്പം മിഥ്യയായി!





ശ്രീദേവിനായര്‍

7 comments:

കുര്യച്ചന്‍ @ മനോവിചാരങ്ങള്‍ .കോം said...

ആശംസകള്‍.....

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

നന്ദി....

റിയ Raihana said...

പ്രണയം ...എല്ലാം മിഥ്യയായി പോകുന്ന സങ്കല്പം മാത്രം ......ആശംസകള്‍ ...!

MOIDEEN ANGADIMUGAR said...

ആശംസകൾ.

Unknown said...

ആശംസകൾ.. ഇനിയുമെഴുതുക

ശ്രീ said...

കൊള്ളാം ചേച്ചീ...

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

Raihana,moideen,sumesh,
sree....

Thanks....



CHECHI.