ലോകതത്വം

വീണ്ടും വികാരങ്ങള്‍ മായാപ്രപഞ്ചത്തില്‍,

മാനവ രാശിയെ നോക്കിച്ചിരിക്കുന്നു,

വീണ്ടും പ്രതാപങ്ങള്‍ എന്തിനുമേതിനും

കാണാതെ പോകുന്നു കാണാക്കിനാക്കളെ.

കര്‍മ്മത്തിനും കര്‍മ്മകാണ്ഡത്തിനുമെന്നും,

കഷ്ടതമാത്രമാണെന്നും പ്രതിഫലം!

കാണാത്ത കര്‍മ്മത്തില്‍ വേണ്ടാത്ത മോഹങ്ങള്‍

ഒന്നൊഴിയാതെ നിരത്തിലിറങ്ങുന്നു.

വേദാര്‍ത്ഥങ്ങളെന്നും ചിരിക്കുന്നു
വേദനപോലുമൊരുകാലം രോമാഞ്ചം!

മാനവ ഹ്റദയത്തിന്നാഴിതന്നുള്ളിലെ
നിധികുംഭമാരാലുമെടുക്കുവാനാവില്ല!