സമയം

കാലം മാന്ത്രികവിരലുകളാല്‍
തലോടി,തിരിച്ചുപോകുന്നു.
എന്നും എപ്പോഴും അനുവാദത്തിന്
അവസരം തരാതെ.....

അറിയാത്ത ഭാവത്തില്‍,അലസമായി
അവന്‍ അന്ധനായ അതിഥിയെപ്പോലെ
അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു.

അലതല്ലിയൊഴുകുന്ന അഴലുകള്‍
അവന്‍ അറിയാത്തതായി
അഭിനയിക്കുന്നു.

രാവും ,പകലും വന്നുപൊയ്ക്കൊണ്ടി
രിക്കുന്നു.
മഴയും മഞ്ഞും പ്രകൃതിയെപ്പുണര്‍ന്നു
മതിവരാതെ കടന്നുപോകുന്നു.
മൂടുപടം മാറ്റി നിലാവ് പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.
കരിമ്പടം പുതച്ചുവീണ്ടും രാത്രിയോടൊപ്പം
മയങ്ങുന്നു.

ചപലവികാരങ്ങളെമൂടിപ്പുതച്ചചിന്തകള്‍
ഒരു വര്‍ഷത്തെ, ജീവിതത്തില്‍നിന്നും
അടര്‍ത്തിമാറ്റുന്നു!

പുലരിയെപ്രതീക്ഷിച്ച്,പുതുമണവാട്ടിയായി
അഭിനയിക്കുന്നനിശാഗന്ധിപ്പൂക്കള്‍,
ഓര്‍ക്കാറുണ്ടോ?
പിറന്നു വീഴാന്‍ വെമ്പുന്ന പുലര്‍ക്കാലം
നീണ്ടപ്രതീക്ഷകള്‍ക്കപ്പുറം,
നിശ്വാസമുതിര്‍ത്ത്,പഴയപുതപ്പിനുള്ളില്‍
ക്ഷീണിതയായി ഉറങ്ങുമെന്നും,

അന്ന് അവളുടെ ആയുസ്സിന്റെ ദൈര്‍ഘ്യം
ഒരു ദിവസംകൂടി,കുറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിട്ടു
ണ്ടാകുമെന്നും!


ശ്രീദേവിനായര്‍.