Monday, September 7, 2009

സത്യം


ഞാന്‍,
സ്വര്‍ണ്ണത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്
ചെമ്പിന്റെ അനുഭവത്തിലൂടെ
ആയിരുന്നു.


തങ്കത്തെ കണ്ട് വിസ്മയിച്ചത്,
വെള്ളിയുടെ മാസ്മര ലോകത്ത്
വച്ചാണ്.


കരിയില്‍മറഞ്ഞ കനലിന്റെ ശോഭ
ഒരു കുഴലിലൂടെ തെളിയിച്ചവനെ
നോക്കിനിന്നു.


മൂടിവച്ച സത്യത്തിന്റെ ചാരം
ഊതിക്കളയുന്ന അവനെ,
കണ്ണ് ചിമ്മാതെ നോക്കിനിന്നു.


അവനെ ഞാന്‍ “സത്യമെന്ന്“ വിളിച്ചു.....




ശ്രീദേവിനായര്‍.


6 comments:

Unknown said...

kaazhchakalkku saakshiyaayavane
daivamennum....
alle devyechi ?
-geetha-

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

ഗീത,
നൂറുശതമാനം ശരി.

എഴുതിത്തുടങ്ങൂ...
ധൈര്യമായി...


സ്വന്തം,
ദേവിയേച്ചി.
(മെയില്‍ നാള അയക്കാം)

ramanika said...

manoharam!

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

രമണിക,

സത്യം എന്നും
മനോഹരമാവട്ടെ...

ഒരായിരം നന്ദി..


സസ്നേഹം,
ശ്രീദേവിനായര്‍

വിജീഷ് കക്കാട്ട് said...

"മൂടിവച്ച സത്യത്തിന്റെ ചാരം
ഊതിക്കളയുന്ന അവനെ,
കണ്ണ് ചിമ്മാതെ നോക്കിനിന്നു."

ശ്രീ ചേച്ചി...നന്നായിട്ടുണ്ട് ...

vijish kakkat

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

വിജീഷ്,
വളരെ നന്ദി...


സ്വന്തം,
ശ്രീചേച്ചി.