Friday, September 18, 2009

അറിവ്







സങ്കല്പത്തില്‍ സമരസപ്പെടാനുള്ള
സാമാന്യബോധം ,
മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ എക്കാലത്തെയും
മോഹം.


പുഞ്ചിരിയില്‍ ഒതുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന
ഉപചാരം,
നിമിഷങ്ങളുടെ ദീര്‍ഘശ്വാസത്തില്‍
ഹൃദയം കവരുമ്പോള്‍,
നാളത്തെ പകല്‍ ചിന്താമൂകമാകുന്നു.



ഇന്നലെകള്‍ ചിന്താശൂന്യമാകുമ്പോള്‍
പലതും മറവിയെപ്പുണരുന്നു.



പക്വതവന്ന ബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് പറയാന്‍
വാക്കുകള്‍ അധികമില്ല;
പക്ഷേ കാണാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ധാരാളം.
മോഹങ്ങള്‍ അതിലധികം;എന്നാലോ
സമയം തീരെക്കുറവ്!



എന്റെ സ്നേഹിതന്‍ സമ്പന്നനായിരിക്കണ
മെന്ന് ഞാന്‍ മോഹിക്കുന്നില്ല;
കാരണം,അവന്റെ സമയം കണക്കു
കൂട്ടലുകള്‍ക്കുമാത്രമുള്ളതാകാം!



എന്നാല്‍ ബുദ്ധിമാനായിരിക്കണം
എന്തെന്നാല്‍,
അവനില്‍ക്കുടി ഞാന്‍ ലോകത്തെ
മനസ്സിലാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
എന്നെയും...!



ശ്രീദേവിനായര്‍

8 comments:

ramanika said...

വളരെയേറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

രമണിക,
വളരെ നന്ദി

സസ്നേഹം,
ശ്രീദേവിനായര്‍

പാവപ്പെട്ടവൻ said...

എന്റെ സ്നേഹിതന്‍
ബുദ്ധിമാനായിരിക്കണം
എന്തെന്നാല്‍,
അവനില്‍ക്കുടി ഞാന്‍ ലോകത്തെ
മനസ്സിലാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
എന്നെയും...!
വളരെ അര്‍ത്ഥമുഖങ്ങള്‍ കാട്ടുന്ന വരികള്‍ നേരറിവിന്റെ പകലുകള്‍ പോലെ
ആശംസകള്‍

Anil cheleri kumaran said...

നല്ല വരികൾ.

Unknown said...

ente snehithaniloode njan lokathe
ariyunnu , athukondu njanere avane
snehikkunnu...athukondu ee kavithayeyum
athinte ammayeyum ishtappettu....
devyechiyude,
-geetha-

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

സീ.കെ,
നന്ദി....


ശ്രീദേവിനായര്‍

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

കുമാരന്‍,

നന്ദി..

ശ്രീദേവിനായര്‍

SreeDeviNair.ശ്രീരാഗം said...

ഗീത,

നന്ദി..

(വിശദമായി പിന്നെ
എഴുതാം)

സ്വന്തം,
ദേവിയേച്ചി.