മൂടുപടം
എത്രയോ കാലം മറഞ്ഞിരുന്ന അറിവിന്റെഅലങ്കോലപ്പെടുത്തിയ അകത്താളുകളില്,നിറവിന്റെ മേലങ്കിയണിഞ്ഞ് ഞാന്കാത്തിരുന്നു.അറിവ്,പലപ്പോഴും ഭീരുവായിരുന്നു.ചപലമായ മനസ്സിന്റെ ഭീരുത്വമായിരുന്നുപ്രണയം.ധീരയാവാന് ശ്രമിച്ചപ്പോഴെല്ലാംമനസ്സ് വിലക്കി.കുറ്റപ്പെടുത്തലിന്റെ മുള്മുനയില്സ്നേഹം വിറങ്ങലിച്ചുനിന്നു.കപടതയുടെ കുമ്പസാരക്കൂട്ടില്,കുനിഞ്ഞശിരസ്സുമായി,സ്ഥാനഭ്രംശം വന്ന ശിരോവസ്ത്രംഭയചകിതയായിരുന്നു!ശ്രീദേവിനായര്.
11 comments:
"ചപലമായ മനസ്സിന്റെ ഭീരുത്വമായിരുന്നു
പ്രണയം".......ഏയ് അങ്ങനെ അല്ല......സസ്നേഹം
chechi..
again here.
Good
:-)
യാത്രികന്,
നന്ദി...
സസ്നേഹം,
ചേച്ചി
സുനില്,
മറവിയില്ലാത്ത
സ്നേഹത്തിനു നന്ദി..
സ്വന്തം,
ചേച്ചി
ishttamaayi!
Valare Nalla Kavithakal.
Thanks for blogging your poems.
Regards
:-)
അങ്ങനെ ഭീരുവായ അറിവിനെ കൂടെ കൂട്ടണ്ട.
രമണിക,
വളരെ നന്ദി..
സസ്നേഹം,
ശ്രീദേവിനായര്
രവികുമാര്,
അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി
സസ്നേഹം,
ചേച്ചി.
ഗീത,
ഭീരു,അഹങ്കാരി
കൂടിയായാലോ?അല്ലേ?
വന്നതിനും അഭിപ്രായത്തിനും
നന്ദി...
സ്വന്തം,
ശ്രീദേവിനായര്.
sathyam...
Post a Comment