Thursday, July 30, 2009
കാലം
കാലം എനിയ്ക്ക് നല്‍കിയ
വെള്ളികെട്ടിയ അറിവുകള്‍
ഞാന്‍ കരിതേച്ചു കറുപ്പിച്ച്,
ഇരുട്ടിലേയ്ക്കെറിഞ്ഞു.
അറിവുകള്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗമാണെങ്കില്‍
എന്റെ ലോകം ഇരുട്ടില്‍
തപ്പുകയാണ്.
എനിയ്ക്ക് മറ്റൊരാളാകേണ്ടാ,
ആരുടെ കാലടിപ്പാടുകളും വേണ്ടാ.
പാദനമസ്ക്കാരങ്ങളെനിയ്ക്ക് വേണ്ടാ.
എന്റെ വഴികളില്‍;
കാലം മാറാലകെട്ടി കഠിനമാക്കിയ
കാലത്തിന്റെ ,
പുരാതന ഭിത്തികള്‍ക്ക് അപ്പുറത്തേയ്ക്ക്
നോക്കിയാല്‍ കാണാനൊന്നുമില്ല.
ജീവിതമാം,മിഥ്യ എവിടെയും
സത്യമാവുന്നു!
കാലം എന്റെ കണ്ണുകളെ
സമാശ്വസിപ്പിക്കാനായി കെട്ടുന്ന
വേഷങ്ങളെല്ലാം,
അഴിഞ്ഞുവീഴുകയാണ്.
എന്റെ ആത്മാവിലും നിറയെ
വേഷങ്ങളാണ്.
എല്ലാ വേഷങ്ങളും അഴിച്ചു വച്ച്
നഗ്നയാകാന്‍ കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍!
ശ്രീദേവിനായര്‍.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
എന്റെ ആത്മാവിലും നിറയെ
വേഷങ്ങളാണ്.
എല്ലാ വേഷങ്ങളും അഴിച്ചു വച്ച്
നഗ്നയാകാന്‍ കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍!
ജീവിതമാം,മിഥ്യ എവിടെയും
സത്യമാവുന്നു!
pathivu pole ithum manoharam, manassine sparsikkunnu!
രമണിക,
വീണ്ടും നന്ദി
പറയുന്നു.
Post a Comment