Sunday, May 31, 2009

സ്വത്വം



പലഭാഷകളെയും,സ്വായത്തമാക്കാന്‍
ഞാന്‍ അവയെയെല്ലാം,സ്നേഹിച്ചു.
പ്രണയം,സ്നേഹം, ഇവയില്‍ക്കൂടി
അവരൊക്കെയും എന്റെ കാമുകരായി!



പലഗാനങ്ങളും,സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഞാന്‍
അവയില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു.
അവയുടെ ആത്മാവില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്ന്
ഞാന്‍ അവരായിത്തീരുകയായിരുന്നു!



പലകഥകളിലും,ഞാന്‍ സ്വയമുരുകി കഥാ
തന്തുവാകുകയായിരുന്നു!
എന്നാല്‍ മിക്കപ്പോഴും ആരുമറിയാതെ
ഞാന്‍ എന്നെ തെരയുകയായിരുന്നു!


എന്നാല്‍;
മനുഷ്യരെ സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഒരിക്കലും
എനിയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല!
കഴിഞ്ഞുവെന്ന്,ഞാന്‍ എന്നോടുതന്നെ
വിശ്വസിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു!


ചിന്തകളില്‍ ധാരാളിത്തം കാട്ടുമ്പോഴെല്ലാം,
അനുഭവങ്ങളില്‍,അല്പം മാത്രം!
ഓരോ ഇടറുന്ന കാല്‍ വയ്പിലും;
പതറുന്ന ശ്വാസത്തിലും;
മനമുരുക്കുന്ന മനുഷ്യന്,
മറവിയില്‍ മാത്രം എന്നും ധാരാളിത്തം
നല്‍കിയതാരായിരിക്കാം?



ശ്രീദേവിനായര്‍

5 comments:

Sureshkumar Punjhayil said...

Maravi, manushyanu aru ashrayavumanau... Nannayirikkunnu... Ashamsakal...!!!

ഹരിശ്രീ said...

ചിന്തകളില്‍ ധാരാളിത്തം കാട്ടുമ്പോഴെല്ലാം,
അനുഭവങ്ങളില്‍,അല്പം മാത്രം!
ഓരോ ഇടറുന്ന കാല്‍ വയ്പിലും;
പതറുന്ന ശ്വാസത്തിലും;
മനമുരുക്കുന്ന മനുഷ്യന്,
മറവിയില്‍ മാത്രം എന്നും ധാരാളിത്തം
നല്‍കിയതാരായിരിക്കാം?

നല്ല വരികള്‍ ചേച്ചി...

ആശംസകളോടെ...

:)

ramanika said...

പലഗാനങ്ങളും,സ്വന്തമാക്കാന്‍ ഞാന്‍
അവയില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നു.
അവയുടെ ആത്മാവില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്ന്
ഞാന്‍ അവരായിത്തീരുകയായിരുന്നു!

nannayirikkunnu
aasamsakal

ramanika said...
This comment has been removed by the author.
ഹന്‍ല്ലലത്ത് Hanllalath said...

ഈ കവിത , ഇതിലെ മറ്റു കവിതകളെ അപേക്ഷിച്ച് നന്നെന്നു പറയാന്‍ തോന്നുന്നില്ല.. :)